معنی خاک کشی - جستجوی لغت در جدول جو

خاک کشی

لغت نامه دهخدا

خاک کش

تخته ای که کشاورزان با آن زمین شیارکرده را هموار می کنند

فرهنگ فارسی عمید

خاک نشین

کسی که بر روی خاک می نشیند، کنایه از خاکسار، کنایه از بدبخت

فرهنگ فارسی عمید

خط کشی

خط کشیدن

فرهنگ فارسی عمید

خاک علی

(کِعَ)

دهی است جزء دهستان بشاریات بخش آبیک شهرستان قزوین. واقع در 36 هزارگزی باختر آبیک و 6 هزارگزی راه عمومی. ناحیه ای است واقع در جلگه دارای هوای معتدل و 385 تن سکنه که مذهبشان شیعه و زبانشان فارسی است. محصولات آنجا غلات و نخود و چغندر قند و بادام و تاکستان و جالیز است. شغل اهالی زراعت و گلیم و جاجیم بافی است. راه آنجا مالرو ولی ماشین نیز میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران استان مرکزی ج 1)

لغت نامه دهخدا

خس کشی

(خَ کَ / کِ)

حمل خاشاک و خاکروبه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چک کشی

(چَ / چِ کَ / کِ)

اصطلاحی در امور بانکی. گرفتن پول از حساب شخصی بوسیلۀ چک یا حواله دادن پولی بکسی بدان وسیله. داد و ستدهای بانکی بوسیلۀ چک. چک نویسی

لغت نامه دهخدا

خانکشی

ده کوچکی است از دهستان حومه بخش زرند شهرستان ساوه، واقع در27 هزارگزی خاور زرند و 8 هزارگزی راه عمومی، سکنۀآن 44 تن میباشد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

خاک پی

(کِ پِ)

خاکپا. خاکپای

لغت نامه دهخدا

یدک کشی

(یَ دَکْ کَ / کِ)

عمل و شغل یدک کش. یدک کشیدن. (یادداشت مؤلف). به همراه یا به دنبال بردن اسب سوار اسبی دیگر یا دوچرخه سوار دوچرخۀ دیگر یا اتومبیل سوار اتومبیل دیگر را. و رجوع به یدک کشیدن شود

لغت نامه دهخدا

خاک کشیدن

(بِ چَ / چِ شَ / شِ دَ)

حمل خاک کردن. خاک بردن

لغت نامه دهخدا

خان کلی

قریه ای است که بفاصله 12500 گزی جنوب مشرق فیض آباد واقع و مربوط به حکومت اعلی بدخشان و متصل به جاده است. این ده بین خط 70 درجه و 41 دقیقه و 43 ثانیۀ طول البلد شرقی و خط 34 درجه و 37 دقیقه و 52 ثانیۀ عرض البلد شمالی قرار دارد. (از قاموس جغرافیایی افغانستان ج 2)

لغت نامه دهخدا

خاکپاشی

عمل خاک پاشیدن:
بخاکپاشی باد و ببادساری آب،
خاقانی،
ز خاکپاشی در دستخون فروماندیم
ز پاکبازی نقش فنا فروخواندیم،
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی صص 5 - 8)

لغت نامه دهخدا

خانه کشی

(نَ / نِ کَ / کِ)

اسباب کشی، اسباب از این منزل به منزل دیگر بردن. اثاثیه کشی

لغت نامه دهخدا

خاک نشین

(کَ دَ / دِ)

نشیننده بر خاک. مجازاً متواضع و منکسر و خاکسار و خلیق. (آنندراج) :
با خاک نشینان بنشین تا گویند
هر چیز سبک تر است بالا باشد.
خاقانی.
، مرده چونکه در خاک کنندش:
ای دو جهان زیرزمین از چه ای
خاک نه ای، خاک نشین از چه ای ؟
نظامی.
، (اصطلاح تصوف) واصل:
نه در اختر حرکت بود و نه در قطب سکون
گر نبودی بزمین خاک نشینانی چند.
حاجی ملاهادی سبزواری

لغت نامه دهخدا

خاک خشک

(کِ خُ)

کنایه از زمین بی گیاه و سبزه است. (آنندراج) :
دگر بار سر سبز شد خاک خشک
بنفشه برآمیخت عنبر بمشک.
نظامی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خاک کش

(کَ / کِ)

تخته ای است که دهقانان زمین شیار کرده را بدان هموار کنند و خاکش مخفف آن است. (آنندراج). ماله (در تداول مردم شمیران) ، کسی که خاک کشی می کند مقابل آجرکش یا گل کش (از اصطلاح بنایان) ، ارابه ای که خاک حمل می کند

لغت نامه دهخدا

خاک پری

(پَ)

دهی از دهستان موکوئی بخش آخوره شهرستان فریدن واقع در 45 هزارگزی باختر آخوره. ناحیه ای است جلگه ای و سردسیر دارای 167 تن سکنه که مذهبشان شیعه و زبانشان لری است. آب آنجا از چشمه ومحصولات غلات و حبوبات است. شغل اهالی زراعت و راه آنجا مالرو میباشد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا